شیرین بیان باعث مهار باکتری مولد زخم معده می‌شود

مهم‌ترین کاربرد گیاه شیرین بیان در زخم‌های معده است که باعث مهار باکتری مولد زخم معده می‌شود و این امر در چند بیمار به اثبات رسیده است.

دکتر نسرین حاجی سید جوادی، کارشناس تحقیقات میکروبیولوژی مواد غذایی گفت:

 به گفته وی شیرین بیان به عنوان گیاهی شناخته شده در دفع سموم، نرم کننده، مرهم، ضد بو، خلط آور، عرق آور، تب بر، ملین و مناسب برای ناراحتی‌های قفسه سینه و محرک تولید استروژن در نظر گرفته می‌شود.

 حاجی سید جوادی خاطر نشان کرد : دو عصاره از شیرین بیان به دست می‌آید که زخم‌ها را التیام یا بهبود می‌بخشد و به عنوان گیاهی که مرهم طبیعی برای معده، گلو و سایر غشاهای مخاطی است.

 وی گفت : همچنین ماده موثر در شیرین بیان باعث فعالیت ضد تورم مفاصل و ضد التیام در بدن انسان می‌شود.

 کارشناس تحقیقات میکروبیولوژی مواد غذایی اظهار داشت :

حاجی سید جوادی افزود : از زمان‌های قدیم از شیرین بیان برای درمان انواع سرفه در کودکان و بزرگسالان استفاده می‌شود و در حال حاضر هم در شربت‌های ضد سرفه ترکیبات شیرین بیان وجود دارد.

 به گفته وی از این گیاه به عنوان یک داروی مسکن در پوست و در درمان تورم مفاصل و روماتیسم می‌توان استفاده کرد.

 حاجی سید جوادی افزود: این گیاه بر خلاف نامش ماده موثر تلخی دارد و می‌توان جوشانده آن را با مقداری شیرین کننده مانند نبات یک‌بار در روز استفاده کرد.

 خواص سیاه دانه

سیاه دانه دارای خواص درمانی بسیاری است. در احایث و روایات اسلامی نیز آمده است که :

" سیاه دانه دوای هر بیماری و دردی است ، به جز مرگ."

 - سیاه دانه طبیعت گرمی دارد.

 - به دلیل داشتن ماده ای موسوم به تیموکیتون، دارای اثرات ضد تشنجی است. بررسی ها نشان می دهد سیاه دانه می تواند موجب تاخیر در زمان شروع تشنج و کاهش مدت آن شود.

 - در کاهش نفخ شکم و دفع گازهای معده موثر است.

 - زیاد کننده شیر مادران است.

 - قاعده آور است، یعنی عادت ماهانه را باز می کند.

 - ضد کرم است. مصرف سیاه دانه با سرکه باعث دفع کرم دستگاه گوارشی می شود.

 - استفاده از مخلوط سیاه دانه آسیاب شده با عسل برای تسکین درد رحم و پس درد زایمان مفید است.

 - غرغره کردن جوشانده ی سیاه دانه در سرکه باعث تسکین درد دندان و محکم شدن دندان می شود.

* سرگیجه و درد گوش :

یک قاشق مرباخوری عسل را با چند قطره روغن سیاه دانه مخلوط کرده و هر صبح ناشتا، میل کنید. این کار را حداقل تا 11 روز ادامه دهید.

یک فنجان روغن سیاه دانه را گرم کنید. سپس قبل از خواب آن را در محل درد بمالید و خوب ماساژ دهید. بعد محل مورد نظر را با یک تکه پارچه پشمی باندپیچی نموده و استراحت کنید.

یک قاشق غذاخوری سیاه دانه ی آسیاب شده را با نصف استکان عصاره ی تره تیزک (شاهی) مخلوط کرده و پس از صرف غذا در سه وعده میل نمایید.

مقداری از پودر سیاه دانه را با گیاه صبر زرد ( آلوئه ورا ) و عسل مخلوط کرده و هر صبح ناشتا، به مدت هفت روز یک قاشق مرباخوری از آن را میل کنید.

همچنین می توانید روغن سیاه دانه را که در حال جوش است، با غنچه ی برگ های بید (برگ های کوچک ) مخلوط کرده و پیش از خواب یک قاشق مرباخوری از آن را به مدت یک هفته میل کنید.

نصف قاشق سیاه دانه آسیاب شده را با نصف قاشق انیسون (دانه هایی شبیه رازیانه دارد) و سه تکه میخک کوبیده شده، مخلوط کنید و با یک لیوان شیر بجوشانید (بهتر است کمی عسل خالص نیز اضافه کنید). یک فنجان از این معجون دارویی را می توانید در هنگام شروع سردرد و میگرن بنوشید.

در ضمن با روغن سیاه دانه، گیجگاه و شقیقه خود را چرب کنید.

یک استکان سیاه دانه را در یک لیتر آب بجوشانید و با عسل شیرین کنید و به مدت یک هفته، صبح ناشتا آن را میل نمایید.

همچنین می توانید یک قاشق غذاخوری سیاه دانه آسیاب شده را با نصف لیوان روغن زیتون مخلوط کرده و به صورت ضماد (یعنی مانند پماد روی یک تکه پارچه تمیز) در آن قسمت از کلیه که احساس درد می کنید بگذارید. این عمل را روزانه یک بار و به مدت پنج روزادامه دهید.

هر روز مقداری جعفری را در یک لیوان آب بجوشانید و هفت قطره روغن سیاه دانه را به آن افزوده و صبح و شب یک فنجان میل کنید. این کار را به مدت پنج روز ادامه دهید.

پوسته تخم مرغ را پس از شستن کامل ، با حرارت مقداری تفت دهید و با مقداری سیاه دانه مخلوط کرده و بکوبید تا کاملا نرم شود. یک قاشق چایخوری از این مخلوط را در یک لیوان شیر ریخته و آن را به هم بزنید و صبح و شب، به مدت یک هفته میل کنید.

به مقدار مساوی زیره و نعنا و انیسون را بجوشانید و هفت قطره روغن سیاه دانه به آن اضافه کنید. سپس با عسل خالص آن را شیرین کرده و در موقع دل پیچه و دل درد آن را بنوشید.

اگر مقداری سیاه دانه را بکوبید و با کمی سکنجبین میل نمایید، تب را برطرف می کند.

نعناع، گیاه دارویی است که برای رفع ناراحتی های گوارشی استفاده می شود. روغن آن دارای ترکیباتی است که فراوان ترین آن جوهر نعناع است.

روغن موجود در جوهر نعناع کانال های کلسیم را مسدود می کند و در نتیجه عضله دیواره روده ها را شل می کند. نعناع ناراحتی پوستی مانند خارش ناشی از گزیدگی حشرات، اگزما و... را برطرف می کند. غرغره با دمنوش آن قارچ دهان در کودکان و حالت تهوع در دوران بارداری را رفع می کند. جوهر نعناع با تحریک اعصابی که سرما را حس می کند باعث احساس خنکی می شود.

 درمان سرفه با استفاده از گیاهان دارویی

شاید این روزها خیلی شنیده‌اید که دوستان و اطرافیان شما پس از بهبود سرماخوردگی همچنان از سرفه رنج می‌برند و شاید هم خود شما این مشکل را دارید.

سرفه مزمن می‌تواند علل مختلفی داشته باشد؛ از جمله علل سرفه مزمن می‌توان به حساسیت و آلرژی، سینوزیت و ترشحات پشت حلق، آلودگی هوا، گرد و غبار، برگشت اسید معده یا ترش کردن، سیگار کشیدن، حیوانات خانگی، عفونت ریه، التهاب حلق، سل و بدخیمی اشاره کرد.

گاهی سرفه علامت یک بیماری است، بنابراین در برخورد با سرفه‌های مزمن و طولانی حتما بایدبه پزشک مراجعه کرد و علت آن را پیدا و درمان کرد.

خشکی هوا می‌تواند یکی از علل ایجاد یا تشدید سرفه باشد، یک توصیه عمومی استفاده از دستگاه بخور بویژه بخور سرد در منزل یا محل کار برای تمامی افراد است بویژه کسانی که از مشکلات تنفسی از جمله سرفه مزمن، سینوزیت یا حساسیت‌های تنفسی رنج می‌برند.

گل ختمی گیاهی با طبع سرد است که اثرات ضدالتهابی و ضدسرفه قوی دارد. نوشیدن جوشانده گل ختمی به دلیل داشتن ترکیبات موسیلاژی و نرم‌کننده می‌تواند برای درمان سرفه‌های خشک و مزمن مفید باشد. این گیاه همچنین دارای اثرات خلط‌آور خوبی است.دم‌کرده یا جوشانده آویشن نیز از ترکیبات گیاهی بسیار موثر در درمان سرفه است. حتما از ترکیب عسل و لیمو نیز شنیده‌اید. می‌توانید برای درمان سرماخوردگی و سرفه‌های شدید آن را امتحان کنید.

در شرق آسیا و چین از ترکیب زنجبیل، پیازچه و عسل و سپس جوشاندن آن برای حدود ۱۰ دقیقه و نوشیدن آن برای چند بار به عنوان یک معجزه‌گر برای کاهش یا درمان سرفه‌های شدید یا مزمن نام می‌برند.

یک ترکیب دیگر اضافه کردن حدود ۴۰ ـ۳۰ قطره تنتور شیرین بیان در یک لیوان آب گرم و نیز یک قاشق موم عسل است که می‌تواند باعث روان شدن مخاط و کاهش سرفه شود. البته مصرف آن برای کسانی که دارای فشارخون بالا هستند، ممنوع است. ترکیبات نعنا و ثعلب نیز درمان خوبی برای سرفه‌های مزمن است.

ماساژ قسمت بالایی قفسه سینه و ناحیه زیر شانه‌ها تا دیافراگم نیز روش بسیار خوبی در تحریک ریه‌ها برای بهتر شدن تهویه و روان شدن جریان مخاط و کاهش سرفه است.

دکتر امیرهومن کاظمی

آنغوزه از گیاهان دارویی مهم تیره چتریان با خواص فراوان است.
گیاه تولید کننده آنغوزه به نام‌های فارسی خوراکما، آنگوزاکما و کورن کما، بوته ای بزرگ، علفی و چند ساله است که ارتفاع آن گاهی به 2/5 متر می‌رسد. ساقه آن نسبتاً محکم و ضخیم با سطحی خشن است.
برگ‌های قاعده بزرگ و ضخیم هستند؛ به طوری که طول آن‌ها تا 60 سانتی متر می‌رسد. این برگ‌ها تقسیمات زیادی دارند به طوری که به قطعاتی (لوب دار) دندانه دار تبدیل می‌شوند.
گل‌های این گیاه زردرنگ هستند و به صورت گل آذین چتری در انتهای ساقه قرار می‌گیرند.

میوه ها دوفندقه ای، بیضی شکل و تقریباً مسطح می‌باشند که روی هر کدام پنج خط وجود دارد و کناره ها بال مانند هستند. رنگ میوه‌ها قهوه ای تیره است. از ریشه یا قاعده ساقه این گیاه بر اثر تیغ زدن ماده ای به نام اولئوگم رزین به دست می‌آید که به آنغوزه مشهور است. آنغوزه ابتدا شیری رنگ است و مزه ای تند و تلخ و نیز بوی بد و متعفنی دارد که تهوع آور است؛ به همین دلیل از قدیم به نام مدفوع شیطان معروف شده است. این گیاه در ایران (استان خراسان، بلوچستان، کرمان و نواحی جنوبی) وجود دارد.

 تاریخچه
رزین آنغوزه به عنوان خلط آور، ضدنفخ، ضد اسپاسم روده ای و به صورت شیاف برای بهبود قولنج و همچنین سوسپانسیون آن برای فراری دادن سگ، گربه و دیگر حیوانات وحشی مورد توجه بوده است. مصرف آنغوزه خصوصا در میان آمریکایی‌های آفریقایی ادامه دارد. آنغوزه برای درمان سرطان شکم، میخچه، پینه، ادرارآور، مسکن و محرک به کار می‌رفته است. در درمان‌های عامیانه برای قطع قاعدگی، آسم، تشنج، خروسک، جنون و سرطان استفاده می‌شود. با این حال، اصلی‌ترین کاربرد آن به صورت رایحه در عطریات می‌باشد.
این گیاه با طعمی قوی‌تر از پیاز یا سیر به شکل گم رزین یا محلول همچنان در دسترس است. در داروخانه ها و فروشگاه های مواد غذایی سالم و محلی نیز به عنوان نگهدارنده یا ادویه به فروش می‌رسد. گاهی به میزان کم در برخی از شکلات‌ها، نوشابه ها، چاشنی‌ها و سس‌ها به کار می‌رود.
 ترکیبات مهم
آنغوزه حاوی تعدادی ترپن و مواد محلول در چربی است که هنوز به طور کامل شناسایی نشده اند. همچنین حاوی 20 درصد اسانس، 65 درصد رزین و حدود 25 درصد صمغ می‌باشد.
رزین آنغوزه به عنوان خلط آور، ضدنفخ، ضد اسپاسم روده ای و به صورت شیاف برای بهبود قولنج و همچنین سوسپانسیون آن برای فراری دادن سگ، گربه و دیگر حیوانات وحشی مورد توجه بوده است.

داروشناختی و اثرات مهم
تاکنون مطالعات کلینیکی برای مشخص شدن اثرات درمانی آن صورت نگرفته است؛ اما در مطالعه ای که بر روی موش‌های آزمایشگاهی انجام شده کلسترول سرم را پایین نیاورده است.
استفاده از عصاره الکلی (تنتور) باریجه سمیت سلولی علیه لنفومای سلول‌های سرطانی و لنفوسیت های انسانی را نشان داده است.
 طریقه و میزان مصرف
* روزانه 0/3 تا 1 گرم در سه نوبت (جمعاً 0/9 تا 3 گرم در روز).
* تنتور: 2 تا 4 میلی لیتر در روز این مقدار را می‌توان در دو یا سه نوبت مصرف نمود.
 سمیت و عوارض جانبی
مصرف خوراکی آن در بزرگسالان سمیتی نشان نداده است، ولی در کودکان می‌تواند ایجاد مسمومیت کند. همچنین در حد مصرف درمانی تاکنون عارضه خاصی از آن گزارش نشده، ولی ممکن است در بعضی افراد و یا با مصرف زیاد آن اسهال، نفخ، سوزش هنگام ادرار، سوزش معده، سردرد، گیجی و تشنج ایجاد شود. همچنین، صمغ آن ممکن است درماتیت های پوستی ایجاد کند. با توجه به اینکه آنغوزه دارای خاصیت قاعده آور است، مصرف زیاد آن می‌تواند موجب سقط شود؛ لذا توصیه می‌گردد در دوران بارداری و شیردهی مصرف نشود.
همچنین، کومارین های موجود در اولئوگم رزین آنغوزه ممکن است با داروهای ضد انعقاد تداخل کند.
در گزارشی آمده است، مصرف 50 تا 100 میلی گرم آنغوزه در افرادی که مشکل عصبی دارند، باعث تشنج می‌شود.

 موارد منع مصرف
زنان باردار، زنان شیرده و کودکان
 مهم‌ترین اثرات گزارش شده
حساسیت زا، ضد درد، ضد چسبندگی پلاکت‌ها، ضدعفونی کننده، ضد اسپاسم، ضد تومور، تقویت کننده قوای جنسی، ضد نفخ، محرک CNS، هضم کننده، ادرارآور، شیرافزا، خلط آور، قارچ کش، کاهش دهنده پرفشاری خون، مسهل، موتاژنیک، محرک تنفسی، مسکن، تقویت کننده معده، محرک، تقویت کننده رحم و کرم کش.
نکات قابل توجه
1- آنغوزه از گونه های دیگری به دست می‌آید که مهم‌ترین آن‌ها فرولافوئتیدا و فرولا آلیاسئا هستند.
2- بوی بسیار تند آنغوزه که شبیه سیر می‌باشد، مربوط به ترکیبات گوگرددار آن است.
3- برای به دست آوردن آنغوزه گیاه از فصل بهار به بعد قسمت پایین ساقه (نزدیک به سطح زمین) و یا اصطلاحاً یقه گیاه را برش‌های عمودی یا افقی می‌دهند تا اولئوگم رزین (آنغوزه) به صورت شیرابه به بیرون تراوش کند. این ماده در مجاورت هوا سفت می‌شود که پس از سفت شدن آن را جمع آوری می‌کنند و دوباره گیاه را تیغ می‌زنند یا محل قبلی را برش دیگری می‌دهند تا دوباره اولئوگم رزین ترشح کند. این عمل چندین بار و گاهی تا دو ماه از فصل بهار صورت می‌گیرد. آنغوزه خارج شده به دو صورت اشکی (گرد و کروی با اندازه های مختلف) و توده ای و به رنگ‌های زرد تا قهوه ای تیره است که هرچه روشن‌تر باشد مرغوب‌تر و گران‌تر است. همچنین، نوع اشکی آنغوزه مرغوب‌تر و گران‌تر می‌باشد. آنغوزه مزه ای گس و تقریباً تند و سوزاننده دارد و دارای بوی نامطبوع شبیه ترکیبات گوگرددار است.
4- گرچه آنغوزه استفاده محدودی (آن هم در طب سنتی ایران) داشته، ولی یکی از اقلام مهم صادراتی فرآورده های گیاهی ایران است که خریداران آن را با روش‌های پیچیده تجزیه می‌کنند و ده ها ماده ارزشمند از قبیل اسانس، رزین و صمغ قابل مصرف در صنایع دارویی، بهداشتی، آرایشی و صنعتی از آن به دست می‌آورند. با توجه به اینکه تهیه آنغوزه پر زحمت و طولانی مدت است، قیمت نسبتاً گرانی دارد.
5- نام عمومی آنغوزه در جهان و در تجارت آزافتیداگم است که در کتب قدیمی منشأ جغرافیایی آن ایران ذکر شده و در گذشته بزرگ‌ترین تأمین کننده آن در جهان بوده است. گیاه تولید کننده آنغوزه در بعضی قسمت‌های افغانستان نیز وجود دارد؛ ولی وسعت آن در ایران از کشورهای دیگر به مراتب بیشتر است.

برای کشتن کرم‌های داخل باغچه هنگام آبیاری مقداری آنغوزه را در پارچه‌ای گذاشته و داخل آب جلوی شیلنگ بگذارید.

محرک نیروی جنسی است.

ادرارآور و ضد سوزش ادرار است.

برطرف کننده بلغم است.

هضم کننده غذا است.

درمان کننده رماتیسم و نقرس و سیاتیک است.

برای درد کمر و مفاصل مفید است.

درمان کننده امراض سینه از جمله آسم است.

دم کرده انجدان رومی تمیزکننده خون کبد است.

برای درمان تب‌ها سودمند است.

درمان کننده بواسیر

برای درمان ذات‌الریه، برونشیت و سرفه و سرماخوردگی به کار می‌رود.

خوردن انجدان باعث رفع سموم جانوران سمی می‌شود.

کاهش دهنده فشار خون

درمان بواسیر با داروهای گیاهی

  بواسیر(هموروئید)، بیماری دردناکی است که باعث التهاب و بزرگ شدن رگ های اطراف مقعد می شود. درمان های طبیعی برای بواسیر وجود دارد.

به گزارش «هلث نیوز» از برگ ها، پوست درخت و ساقه های این گیاه برای تهیه دارو استفاده می شود. آب تقطیر شده این گیاه برای درمان بواسیر مفید است. برای استفاده،پنبه را به آب این گیاه آغشته کنید و به قسمت موثر بمالید.

این سرکه علاوه بر خاصیت انقباض، خاصیت ضد باکتریایی نیز دارد و استفاده از آن، به طور موقت درد و خارش مربوط به بواسیر را رفع می کند. روزی ۲ یا ۳ بار با پنبه آغشته به سرکه قسمت موثر را مرطوب کنید.

این گیاه ژل طبیعی است و استفاده از آن به تسکین درد کمک می کند.

این میوه به طور موثر گردش خون بدن را بهبود می بخشد و ورم را کاهش می دهد. بواسیر نوعی واریس در قسمت مقعد به حساب می آید و با مصرف خوراکی این میوه، ورم کاهش پیدا می کند و علایم آن نیز کاهش می یابد.

این بوته همیشه سبز است که التهاب را درمان می کند. این گیاه علاوه بر کاهش ورم، دیواره رگ ها را تقویت می کند و در نتیجه درد را تسکین می دهد.

عصاره دانه انگور برای بهبود بخشیدن به گردش خون و درمان واریس موثر است. تمامی قسمت های انگور به ویژه عصاره دانه انگور برای درمان بواسیر مفید است.

 تخم گشنیز و درمان فشارخون

تخم کاهو، گشنیز، کاسنی، خُرفه در درمان فشارخون مؤثرند.فشارخون نیرویی بوده که انقباض قلب ایجاد می‎کند.

این نیرو برای برقراری گردش مناسب و مداوم خون در کلیه عروق ضروری است. قلب باید حداقل فشاری را درون دستگاه گردش خون حفظ کند تا بر مقاومت ناشی از کیلومترها عروق کوچک (مویرگ‎ها) پیروز شود و خون نیز هنگام رسیدن به بافت‎ها، از فشار کافی برای انجام مبادله‎های شیمیایی برخوردار باشد. سردردهای مکرر، دیدن ذره‎هایی در هوا، وزوز کردن گوش‎ها و احساس سرگیجه و ضعف، سنگینی قلب و تنگی نفس پس از کار بدنی از نشانه‎های بیماری فشارخون هستند.

بالا بودن فشار خون، قلب را ناچار به تحمل فشار بیشتری می‎کند و در صورت ادامه وضع، باعث افزایش حجم و آسیب دیدن آن می‎شود. همچنین ممکن است تحت فشار بیشتر، عروق خونی آسیب دیده و کار بافت‎ها و اندام‎هایی که این عروق، خون را به آنها می‎رسانند دچار اختلال شود. قلب، مغز، کلیه‎ها و چشم‎ها ازجمله اندام‎هایی هستند که بیشتر آسیب‎ می‎بینند. چاقی، بیماری قند، افزایش اسید اوریک و چربی‎های خون (کلسترول، لیپیدها، تری‌گلیسیریدها) و مصرف قرص ضد بارداری از جمله عواملی هستند که فرد را مستعد فشارخون می‎‎کنند.

این بیماری با گیاهان دارویی اولیو، کراتاکوس کمپوزه، برگ زیتون، چای مکه، قراقات، عناب، زرشک، سنبل ‎الطیب، سیر، مخلصه فشار خون قابل درمان است. بیماران می‎توانند ۲۰ گرم قراقات، ۲۰ گرم برگ زیتون و ۲۰ گرم چای ترش را پودر کرده و سپس یک قاشق مرباخوری از دارو را در یک استکان آب‎جوش دم و میل کنند. همچنین تخم کاهو، گشنیز، کاسنی، خُرفه را به مقدار مساوی نرم سائیده و هر روز صبح ناشتا یک قاشق غذاخوری مصرف کنند.